XIX. mendeko azken urteetan, Bilbon ospitale moderno berri baten beharra nabaria izan zen, lehendik zeuden instalazioek ez baitzituzten betetzen garai hartako medikuntzaren baldintzak.

Basurtun ospitale bat eraikitzea erabaki zen, hiriaren kanpoaldean, 1898 eta 1908 artean, ospitale-arkitekturako joera berriei jarraituz. Diseinu arkitektonikoa Enrique de Epalza udal-arkitekto eta Bilboko Udaleko Herri Lanetako buruari eskatu zitzaion, eta ospitalekoa Carrasco doktoreari.

Pabiloietako ospitale-diseinua, modernitatearen sinbolotzat hartua, Europako eta Estatu Batuetako adibideetan inspiratua zegoen. Bere estiloa eklektikoa eta ukitu ingelesak dira, fatxadetan adreiluaren erabilera eta horma eta estalkietako kolore eta material apaingarrien konbinazioa nabarmenduz.

Pabiloiak bikoitzak edo sinpleak diseinatu ziren, bi solairutakoak, 24 oherako gelak eta paziente bakoitzeko espazio zabalak zituztenak. Eraikinen arteko altuera eta banaketa eta orientazioa kontu handiz planifikatu ziren aireztapena, argiztapena eta osasunerako baldintza egokiak bermatzeko.

Gaur egun, 680 ohe eta 21 ebakuntza-gela ditu, eta urtean 41,000 kirurgia baino gehiago egiten ditu, 764,000 kontsulta eta 131,000 larrialdi ere artatuz. 3,800 profesional baino gehiago eta teknologia aurreratua ditu.