Ricardo Bastida Domenech eta Montanerren dizipulua izan zen Bartzelonan, eta lan honetan haren eragina nabaria da. Kataluniako estilo modernista nabaria da fatxadan, non eraikuntzaren artisau-teknikei balioa ematen zaien (landutako harria, zeramika, iztukuak, burdina forjatua…). Nabarmentzekoa da eraikuntzaren xehetasunaren araberako zaintza, batez ere adreiluaren eta lauzaren arteko konbinazioan.

Eraikina, jatorrian, garbitegi publiko bat zen, eraikin bereizgarri bat auzo, udalerri… guztietan, etxeetan ur korronterik ez zegoen garaian. Garbitokia ere bazen emakumeek beren eskaera sozialak aldarrikatzen zituzten tokia. Ondoren, 1943an, Abastos azokaren erabilera aldatu zuen, eta, azkenik, kultur etxe bihurtu zen. Erabilera-aldaketetan jatorrizko fatxadak mantendu ditu, baina ez eraikinaren egitura fisikoa eta espaziala.

2009an ireki zuten berriro Barrutiko Udal Zentro gisa, 1.627 m2-rekin, jatorrizko bi solairuen eta beste hiruren artean banatuta.

IMB Arquitectos enpresaren birmoldaketak, eraikina gizarte-etxe bihurtzeko, altuera handitzea aurreikusten du, lehendik dagoen eraikinaren irudia, erlaitza eta bolumena errespetatzeko premisak baldintzatuta. Era horretan, garbitegi zaharraren memoria historikoa gordetzen da, zeinaren fatxadak zaharberritze zientifikoaren xede izan diren. Bolumen erantsia, bi fatxadetan atzeraemanda, arintasunaren eta neutraltasunaren ideian oinarritzen da, bai fatxadako baoen konposizioan, bai materialen ehunduran, eta erreferentzia material eta konpositibo sotila ezartzen du egungo eraikinaren lehen solairuko adreiluzko zerrenda horizontalei dagokienez.

Fatxaden trazak inguratzaile poligonal hautsia marrazten du, gaur egungo inguratzaileekiko paralelotasun-erreferentziarik gabe, eta, hala, bi eraikinen nortasuna gordetzen da. Barruko espazioa osorik eraberritzen da solairu guztietan, zimenduak eta zutabeen, habeen eta forjatuen egitura barne, eta solairu librearen eskemak libre dagoen espazioa zatitzeko aukera ematen du.