Hainbeste birtualtasun eta teknologiaren aurrean, Arte Eszenikoak sorreratik izan diren bezala altxatzen dira: zuzeneko ospakizun kolektibo bat. Hemen eta orain beste emakume eta gizon talde bati hitz egiten dion gizon eta emakume talde bat. Gaur egun, dena gero eta abiadura handiagoan mugitzen da, eta galdu egiten da, arrastorik eta oihartzunik utzi gabe.

Pabellón 6 honetan, irmoki sinesten dute Arte Eszenikoek, beren alderdi guztietan, batu eta atxiki egiten gaituztela, isiltasuna estaltzeko sortutako zarataren aurka dihardutelako, hurrengo minutuan hutsera bultzatzen gaituen abiaduraren aurka.

Antzerkiak, dantzak, gorputzaren poetikek arima (gure ulermen gaitasuna) zabaldu eta gure alaitasuna elikatzen dute.

Arte eszenikoak denbora eta espazio jakin batean bakarrik existitzen dira, iragankorrak dira. Horregatik sortu da, xaloki, abentura hau, Chejoviako 6. pabilioia: espazio huts bat, asmatu beharreko espazio bat, sortzaileek berek kudeatua, beste zutabea ikusleek osa dezaten eta lanak denboran zehar iraun dezaten eta ikusleekin konpultsa daitezen nahi dena, hurbileko espazio batean, eskuragarria, maneiagarria, eta enpresa-ekoizpenaren ohiko morrontzetatik urrun.

Arte Eszenikoetako profesionalentzako antzerki laborategia ere bada Pabiloia. Ikastaroek, eskola magistralek, muntaiek eta beste hainbatek osatzen dute ohiko praktika, hobetzeko eta sekula ikasten ez den lanbide bat dela konturatzeko asmo hutsarekin.